Μέρα βροχής

Σαν να περίσσεψ’ η βροχή σε τούτο το παράθυρο

ήρθε και γεφύρωσε ουρανό και θάλασσα

μούσκεψε ένα όνειρο που πέταγε κατά το νότο

με τσακισμένο το ένα του φτερό.

Κούρνιασε εκείνο περιμένοντας

Δεν είναι για ταξίδια σήμερα...

Μόνο να κάθεσαι σε τούτο το παράθυρο

ακολουθώντας τη βροχή που κυλά στα σπλάχνα

μουλιάζοντας μνήμες και σκέψεις και μάτια

πένθη ξεπλένοντας, δροσίζοντας εγκαύματα

νεροσυρμές καινούργιες ορίζοντας στο δέρμα.

Σαν να περίσσεψ’ η βροχή…

μα δεν πειράζει

αφού πότισε έναν τόπο ερημιάς

ως να βραχεί η πέτρα

κι εκείνη βλάστησε!

φθινόπωρο 2007