-...Σκέψεις περί ζωγραφικής...-

" Σαμοθράκη:Νίκη & Σάος(το Φεγγάρι)"
(1,10 - 1,10 cm - λάδια και fluorescent - 2002)


Ζωγραφίζοντας,
φέρνω κοντά τα αισθήματα, τα όνειρα,
τους ανθρώπους...
Τα εμφανίζω απ' το εσώτερο αμνιακό σκότος,
στο φως του ήλιου της ατομικής μου συνείδησης.
Τα καλωσορίζω και σμίγω μαζί τους.
Τα εξιδανικεύω, τα εξωραΐζω,
φτιάχνω τη δική μου μυθοπλασία,
τα δικά μου προσωπικά έπη,
και μετά τα προσφέρω τροφή
στην Ψυχή του Κόσμου,
τους γνωρίζω τον Κόσμο
τα μοιράζομαι.
Ζωγραφίζοντας,
απομακρύνομαι απ' αυτά,
τ' αποχαιρετώ,
σαν παιδιά που τ' ανέστησα τρέφοντάς τα,
αγαπώντας τα,
βοηθώντας τα να εξελιχθούν,
δωρίζοντάς τους τη δική τους αυτόνομη ύπαρξη,
απελευθερώνοντάς τα στο χώρο και στο χρόνο
σαν ανεξάρτητες οντότητες.
Κάθε καινούργια "γέννα"
κι ένας νέος κύκλος.
Κάθε κύκλος εγκαινιάζεται και μ' ένα "ποίημα"
και κλείνει μ' ένα άλλο.
Κάθε "ποίημα" σηματοδοτεί την αρχή,
την διαδικασία της ζύμωσης, την εξέλιξη
ή το τέλος μιας εποχής.
Εγκαινιάζει και ολοκληρώνει.
Όλα μαζί, μια ενότητα χρόνου.
Μονάδες μέτρησης της ζωής μου.
Ζωγραφίζω,εν τέλει,
γιατί αυτό είναι που κάνω καλύτερα.
και είναι αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα,
δικαιώνοντας,έτσι την ύπαρξή μου.
.....................................................................