Μήνας καλός
και Άνοιξη προ των πυλών...



Στο νεφέλωμα του Ωρίωνα








Κι αν Άνοιξη οσφραίνεσαι,
ανάσα μία πριν το έμπα της
δειλιάζεις, κοντοστέκεσαι.

Eδώ θα μείνεις όπου δεν έχει εποχές
να αναμετράς ακόμα
τα σιωπηλά αστέρια σου
σε μαύρο μέτωπο ουρανού ν'αναρριχάσαι
υπολογίζοντας τις αποστάσεις
ελλειπτικές διαγράφοντας τροχιές
τα νεφελώματα να ενδύεσαι
με θαύματα χορεύοντας καινούργια .

Κι έτσι όμορφα θα ξεχαστείς
όμορφα θα σε ξεχάσουν.