Σονέτο 90


Σκέφτηκα να πεθάνω, σιμά ένιωσα το κρύο,
κι απ' όσα έζησα άφηνα μόνο εσένα:
το στόμα σου ήτανε τα γήινα μερονύχτια μου,
το δέρμα η πολιτεία που ιδρύσαν τα φιλιά μου.

Εκείνη τη στιγμή τελειώσαν τα βιβλία,
φιλία και θησαυροί που άσπονδα μαζευτήκαν,
το διάφανο που εσύ κι εγώ φτιάξαμε σπίτι:
όλα πάψαν να υπάρχουν έξω απ' τα δυό σου μάτια.

Γιατί ο έρωτας, όταν η ζωή μας κυνηγάει,
δεν είναι παρά κύμα πάνω από κύματα άλλα,
μα αχ σαν έρχεται ο θάνατος να χτυπήσει την πόρτα

μένει μόνο η ματιά σου για τόσο απέραντο άδειο,
μόνον η λάμψη σου για να πάψει να υπάρχει,
μόνον η αγάπη σου για να κλείσει τον ίσκιο.


Πάμπλο Νερούδα-"100 ερωτικά σονέτα"


(στον σύντροφό μου Α)