"Μια άδεια μέρα"
Είναι απ' τις μέρες εκείνες
που η ψυχή μου δεν βολεύεται
Μάταια αναζητά κάποια σκέψη οικεία
κι άνετη ν' αναπαυθεί.
Μια πράξη απλή,καθημερνή
μέσα της να τρυπώσει για να' βρει
νόημαή να ξεχαστεί
Κάποιον ήχο αγνό
μια μελωδία ελαφρωμένη
απ' τις οδυνηρές της θύμησες
και τις εφήμερες χαρές
του παρελθόντος βίου της
κι έτσι απάνω τους να ανεβεί και
να κινήσει για ταξίδι σύντομο.
Μάταια ψάχνει
μιαν απόχρωση στις λέξεις,
ένα φωνήεν λαμπερό,κρυστάλλινο
ένα σύμφωνο στιβαρό,ανθεκτικό
κάποιον τόνο εαρινής μοσχοβολιάς
θωπευτικό μα και παρήγορο συνάμα
για λίγο να εγκαταλειφθεί
να ξαποστάσει.
καθάριο να κρατηθεί
Είναι από κείνες τις μέρες
που η ψυχή μου περιφέρεται
γκρίζα σκιά σε τοίχους υγρούς
ερημωμένου από χρόνια σπιτιού.
Σε υπόγειο κατασκότεινο κελί
δίχως μιαν έξοδο στο φως
-έναν φεγγίτη έστω-
μάταια ψηλαφίζοντας για ρωγμές
κάποια υποψία πιθανής δραπέτευσης.
Να δραπετεύσει!
μα για πού, αλήθεια;
Κι αυτή η ιδέα ακόμα ηχεί ανούσια,
κενή
μιαν ματαιοδοξία ακόμα μες τις τόσες
για δεν υπάρχει τόπος πουθενά να την χωρά
έξω απ’ τον δικό της τόπο…..
22/3/07
Silicon Sound- Mindscape
|
