"Μια θάλασσα ολάκερη"...
Μια θάλασσα ολάκερη εντός μου
γαλαζοπράσινα νερά τα όνειρα γίναν
κι οι πόθοι άλικα κοράλια στους βυθούς
και μεταξένια φύκια να χορεύουν
στων υπόγειων ρευμάτων μου
τους ρυθμικούς κλυδωνισμούς
παλινδρομούσες διαθέσεις,
σπειροειδή κελύφη οι προσδοκίες
από φίλντισι απαστράπτουσες
ροδόχρωες οι προσμονές
κι οι ελπίδες μου κόκκοι αμέτρητοι
σε χρυσοκάστανη αμμουδιά
να αναδεύονται στο σμαραγδένιο κύμα
από χέρι διάφανο,
αφρισμένο,
τρυφερό….
Μια θάλασσα ολάκερη γέμισαν τα ποτάμια μου
του έρωτα, του πόνου, της χαράς
γλυκόπικρο μεθύσι κι εκστατική αλμύρα!
Βουτώ στα κρύσταλλα νερά και σ’ απαντώ μόνη μου μοίρα
εσέ,
βαρύ γλυκό μου πεπρωμένο
βαθύ σκοτάδι ωκεανού τον ήλιο που μ'αρνείσαι
με την ψαρίσια μου ουρά το κύμα της να σχίζω
στα ταραγμένα πέλαγα και μ΄αγωνία να ρωτώ
αν ζει κι αν γεύεται χαρές εκείνος που δεν ορίζω
κι αν
στα νερά μου θα λουστεί αυτός που αγαπώ.
|
