A journey through infinity

Πλεονασμός φεγγαριών!

Εκλείπομαι...

Μέρα βροχής

Σαν να περίσσεψ’ η βροχή σε τούτο το παράθυρο

ήρθε και γεφύρωσε ουρανό και θάλασσα

μούσκεψε ένα όνειρο που πέταγε κατά το νότο

με τσακισμένο το ένα του φτερό.

Κούρνιασε εκείνο περιμένοντας

Δεν είναι για ταξίδια σήμερα...

Μόνο να κάθεσαι σε τούτο το παράθυρο

ακολουθώντας τη βροχή που κυλά στα σπλάχνα

μουλιάζοντας μνήμες και σκέψεις και μάτια

πένθη ξεπλένοντας, δροσίζοντας εγκαύματα

νεροσυρμές καινούργιες ορίζοντας στο δέρμα.

Σαν να περίσσεψ’ η βροχή…

μα δεν πειράζει

αφού πότισε έναν τόπο ερημιάς

ως να βραχεί η πέτρα

κι εκείνη βλάστησε!

φθινόπωρο 2007

Άνθρωπο-γεωγραφία...

Ξεχασμένα νησιά οι άνθρωποι
ολομόναχοι
έρχονται
φεύγουν
ανάλογα με τις διαθέσεις του υπεδάφους
για λίγο σμίγουν
προεκτείνοντας δάχτυλα- ακρωτήρια
συνθέτουν εφήμερες γεωγραφίες
άλλοτε ηπείρους αχανείς
άλλοτε πόλους παγωμένους
ανταλλάσουν χλωρίδες, πανίδες
με πρόσκαιρους γείτονες.
Στο τέλος
διαλύονται στα εξ ών συνετέθησαν
επιστρέφουν στο πυρωμένο κέντρο
μα οι ίδιοι το αγνοούν
δεν το θυμούνται
Έτσι έρχονται εδώ:
με ολική αμνησία σε μερική εγρήγορση
εν μέρει ζωντανοί εν μέρει τεθνεότες
σε γεννοφάσκια λήθης τυλιγμένοι
μονάχοι πάντα

Κι όλο να ρωτούν
πως και γιατί....














φθινόπωρο-2007

Αργά τα βήματα στην ακτή των λογισμών
ίχνη αφήνουν οι αλαφρωπάτητοι...