Saturday, April 28, 2007


"Τα τρίγραμμα της προσμονής"
(1-7)













(ψηφιακή σύνθεση28-4-07)



1.

"Σπόρος απέθαντος
στον πυρήνα της γης μου
περιμένει την ώρα."

2.

"Στάλα τη στάλα
το φεγγάρι γεμίζει
ξεμακραίνουνε τ' άστρα."


3.

"Φουσκώνει το κύμα
πριν στην άμμο αφήσει,
την υγρή του ανάσα "


4.

"Βαραίνει το σύννεφο,
διψασμένα τα στόματα
της γης μου προσμένουν"

5.


"Στα στερνά της η νύχτα μου

σκοτεινιάζει περσσότερο
πολεμώντας τη μέρα"

6.

"Ξεδιπλώνει το άνθος της
κερασιά λευκορόδινη
στ’ ανοιξιάτικο χάδι"


7.

"Κι ένα αηδόνι βαρέθηκε
μοναχό του να χαίρεται

τραγουδώντας τον έρωτα"



Φλεβάρης -07


(Ω)


Είχα πει πως δεν θα τα διαβάσει κανείς άλλος παρά
μόνον τα μάτια στα οποία τα χάρισα,όμως :
"το έργο αν δεν κοινωνείται χάνει....
μόνον αν το χαρούμε μαζί με τους άλλους,
δυναμώνει κι αυτό μαζί μ' εμάς..."
όπως μου είπε ένας υπέροχος άνθρωπος
που γνώρισα και του είμαι ευγνώμων γι΄αυτή την παρότρυνση.
Έτσι, αφήνω τα 7 τρίγραμμά μου ελεύθερα
να πάρουν το δρόμο τους προς όποια κατεύθυνση
αυτά θέλουν (τα ονομάζω τρίγραμμα και όχι χαικού
γιατί δεν είναι)

Στην πορεία, θ' αποδεσμεύσω κι άλλους μικρούς θησαυρούς,
όχι αθετώντας προσωπικές δεσμεύσεις και υποσχέσεις,
μα εκτιμώντας ορθότερα την αξία και την αποτελεσματικότητα
κάποιων πραγμάτων, αναδεικνύοντάς τα.




Peace within
Vishnudata_-_Peace...

Wednesday, April 25, 2007




Μαινόμενη


Για ποιό πράγμα δικάζομαι, θυμίστε μου?
Για της καρδιάς το ανεξιχνίαστο έγκλημα?
Για την ακούσια διχοτόμηση των εδαφών μου?
Για τα κομμάτια μου που έσπειρα εκατέροθεν?
Μα τη γη μου την απέραντη
δεν την τέμνουν τ’ αγκαθωτά σας συρματοπλέγματα
θέση εδώ δεν έχουν συνοριοφύλακες με όπλα στα χέρια
ούτε στρατονόμοι μ’ απειλές και διαταγές στα δόντια.
Για όλους ένας τόπος χλοερός
όπου οι αγαπημένοι μου δικαίως αναπαύονται
αμοιβαία ερώμενοι-
ο τόπος ο δικός μου η Εδέμ των μύθων σας!
Ουδείς κατακτητής!
ουδέν κατακτημένο!
Για τί ακριβώς δικάζομαι, θυμίστε μου?
Για θησαυρούς που δώρισα απ’ την ψυχή μου αφείδωλα?
Για τα μαργαριτάρια μου που ετάισα μ’ αυτά τους κύνες?
Δικά μου ήταν και άλλου κανενός
και οι κύνες πεινασμένοι λύκοι!
Λύκοι κι αν ήταν τους επόνεσα
και όχι μόνον…
Τους αγάπησα τους λάτρεψα!
Ω, ναι!
Σας είναι αδιανόητα όλ’ αυτά το ξέρω τώρα!
Ανόητοι αμνοί με το βλέμμα στραμμένο πάντα κάτω
στα "πρέπει"σας υποταγμένοι
στο "έτσι είναι η ζωή,βρε αδερφέ"
στο "ε, και τι να κάνουμε" αιώνιοι σκλάβοι
με μοναδική προοπτική-προορισμό σας
κι επόμενο στάδιο εξέλιξης αυτό του τυφλοπόντικα
του εκσκαφέα λαγουμιών!
Σεις που κρύβετε τον Ήλιο της αγάπης στην κωλότσεπη
που δένετε τον Έρωτα μ’ αλυσίδες χειροπόδαρα
το τόξο του που σπάτε με μανία
μην τύχει και σας πάρουν ξόδερμα τα βέλη
ή μην τύχει και σας κόψουνε το ομφάλιο νήμα
αυτό που σας κρατά δεσμώτες της βαρύτητας
πριν απ' τα γεννοφάσκια σας!
Εσείς οι ευυπόληπτοι λάτρεις της Αλήθειας
που της κόψατε τη γλώσσα για να κοιμάται ήσυχη
η διάτρητη συνείδηση σας τον ύπνο του δικαίου
νόμους θεσπίζοντας παράνομα
στην Ύπαρξη απέναντι ανομώντας!
Ζηλέψατε τον πόνο μου ή μήπως την αγάπη
- δώρα που χάρισα στ' αγρίμια-
λες και δεν έφτανε για εσάς
το ατελεύτητο υπόλοιπό μου
το άπειρό μου το περίσσεμα
για δυο ζωές να σας χορτάσει
τις πεινασμένες σας ψυχές να υπερπληρώσει?
Να με δικάζει η ζήλια σας λοιπόν?
Μην είν’ αυτός ο δικαστής και τιμωρός?
Ο ανελέητος κριτής των αρχέγονων παθών μου
αυτών που με λυτρώσαν απ’ τις σκουριασμένες αλυσίδες σας
και απ'τα βαρίδια στους αστράγαλους που με κρατούσαν
χρόνια τώρα στους σκοτεινούς λαβύρινθους της άγνοιας
εκεί που κρύβεστε τρέμοντας σύγκορμοι
εκεί που συναγελάζεστε - αξιοθρήνητο κοπάδι-
την ψευδεπίβολη ασφάλεια γυρεύοντας
ασφάλεια από τί, αλήθεια?
Ψέμα δεν γεννήθηκε μεγαλύτερο απ’ αυτό
-όχι ακόμα !
Ζηλέψατε τα όνειρα που ύφαινα
στα μαύρα τα χαρτιά μου?
Τ’αστέρια που εσκόρπιζα στους άδειους μου καμβάδες?
Τα μάτια του που ζωγράφιζα για να΄χω να κοιτώ
-να με κοιτούν-
τη μοναξιά μου να συντροφεύουν στα ταξίδια της
των θλίψεων να διώχνουν τα βαριά σύννεφα?
Τους στίχους μου που σκόρπιζα σ’ ανατολή και δύση
τρυφερά επιφωνήματα κραυγές αποδημούντων κύκνων?
Ζηλέψατε τα δυνατά φτερά μου που έξαφνα ξεφύτρωσαν
-δώρο της μοίρας μου ακριβό-και με σηκώσανε ψηλά
τον κόσμο σας να δω έτσι όπως είναι:
αχανής βαλτώδης έκταση λάσπη και μόνον λάσπη!?
Στην δίκη που μου στήσατε χάρη δεν θα ζητήσω
Ούτε συγχώρηση για τα όνειρα που έχτισα
και θέλησα μέσα τους να ζήσω - όχι μονάχη
αλλά μαζί σας σύντροφε λατρεμένε
ερωμένε επίδοξε -
νοτιά μου εσύ με την καυτή ανάσα σου στο ραχοκόκκαλό μου
φίλοι που για λίγο ανταμώσαμε και δώσαμε τα χέρια
και μυστικά κρυμμένα μοιραστήκαμε
γονείς κι αδέρφια που αναπάντεχα ριχτήκαμε εδώ
σ΄αυτήν την ματωμένη αρένα.
Τα λάθη που μου καταλογίζετε δεν θ’ αρνηθώ
γιατί τ’ αγάπησα και λάθη έπαψαν να είναι.
Το πυρ της ωραιότητας του έρωτος τα εξάγνισε!
Μ’ αυτά θα στολίσω το δέρμα μου περίτεχνα
σαν γιαπωνέζικα τατού και στις αρχές
περήφανα θα τα επιδείξω!
Θα με καταδικάσετε λοιπόν
για συμπεριφορά ανάρμοστη
για άπρεπη καταπάτηση των άχρηστων ηθών σας?
Ποια είναι αλήθεια η ποινή για της ψυχής μου
το ανομολόγητο έγκλημα?
Για τον υπέροχο τον κολασμό που θέλησα να ζήσω?
Ισόβια κάθειρξη στο καθωσπρέπει τίποτα?
Εκατό χρόνια μοναξιάς σε μιαν άγευστη ανούσια ζωή
ακίνδυνη για τους λοιπούς που"σε τίποτα δεν φταίξαν"?
(γιατί να ζαλιζόμαστε με του γείτονα το πρόβλημα;)
Τι μπορείτε να μου κάνετε αλήθεια?
Μια μάντρα φίδια θα μου φτιάξετε κι εγώ
εκεί μέσα θα γελώ επ’ άπειρον με την καρδιά ακλόνητη
σαν πιω το μαύρο δηλητήριο και θα μεθύσω πάλι
γιατί ‘ναι φίλοι μου άσπονδοι τα φίδια-όπως κι οι λύκοι
φίλοι πιο έντιμοι από σας τον αξιοπρεπή περίγυρο!
Σαν το νερό θα ξεγλιστρήσω απ’ τις αρπάγες σας
και πώς να φυλακίσουνε τα χέρια σας τον άνεμο?

Άει σιχτίρ εσείς και οι καταδίκες σας!

Πνεύμα είμ' αθάνατο εγώ
Κι αθάνατα αγαπώ
Σ’ όνειρα αθάνατα θα ζήσω!


...Γιατί δικάζομαι....θυμίστε μου?








(Θεέ, ή όπως αλλιώς σε λένε, μέσα στον υπέροχο κόσμο σου,
γιατί να ‘ναι τόσο μοβόρικος ο κόσμος των ανθρώπων?
Μια τραγική παραφωνία
μεσ’ στο απίστευτα αρμονικό ετούτο Χάος?
Κάπου, κάποιο λάθος έκανες Μεγάλε!
Άσε τους Εγωισμούς και τα αλάθητα και παραδέξου το!
Μάλιστα -εντελώς μεταξύ μας αυτό- τελευταία
υποψιάζομαι πως κι Εσύ εξελίσσεσαι μαζί μας!
μαθαίνεις από μας
απ’ το μεγαλύτερό σου λάθος!
Δεν είν' ντροπή .
Και μην φοβάσαι μήπως πέσεις απ' το
βάθρο σου-δεν διατρέχεις τέτοιο κίνδυνο!
Ας βρει μια λύση η Υπέρτατη Σοφία σου, λοιπόν,
και γρήγορα παρακαλώ, γιατί δεν μας παίρνει ο χρόνος
και όσο πάει και βαλτώνει περισσότερο εδώ πέρα!
Μ’ όλο το σέβας,
Ένα απ’ τα αντιφρονούντα
‘καθ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσιν ‘(!)
δημιουργήματά σου ….)



-Προς όποιον γενναίο κατάφερε να το διαβάσει ολόκληρο:
Σ’ έναν κήπο δεν φυτρώνουν μόνο πολύχρωμα λουλούδια
και δέντρα σκιερά.
Φυτρώνουν και κάκτοι και ...κενταύρια (=γαϊδουράγκαθα)
και μπορεί να είν’ εξίσου όμορφα με τ’ άλλα παρά
την αγριάδα τους.
Προσωπικά, μ’ αρέσουν και τα δύο ακριβώς γι' αυτό…






dali_-_hectic.mp3

Monday, April 23, 2007




"Τα τρίγραμμα της προσμονής"



















1.

"Σπόρος απέθαντος

στον πυρήνα της γης μου

περιμένει την ώρα..."



Φλεβάρης 2007



Thursday, April 19, 2007



Η μικρή γωνιά μου.











Mπορεί να δηλώνω ζωγράφος και να αφήνω να εννοηθεί
πως ξημεροβραδιάζομαι απάνω σ' ένα καβαλέτο ,
γεμάτη από δημιουργική έξαψη, όμως δεν είναι πάντα έτσι.

Τον τελευταίο καιρό ειδικά το πινέλο μου λείπει και

όχι γιατί δεν ζωγραφίζω.
Έχω αρκετή δουλίτσα(κατά παραγγελία)
πράγμα που είναι αναγκαίο κακό - αναγκαίο για να
βγαίνουν τα έξοδα μα κακό γιατί δεν απαιτείται έμπνευση
παρά μόνον τεχνική εμπειρία και στοιχειώδης αισθητική.
Και στα μαθήματα δεν κάνω τίποτ' άλλο απ' το να
περιφέρομαι από καβαλέτο σε καβαλέτο μ' ένα πινέλο
στο χέρι, πράγμα που μ' ευχαριστεί ιδιαίτερα,
μα δεν μου φτάνει.

Δεν είναι αυτές οι περιπτώσεις που αισθάνομαι τον
εαυτό μου πραγματικά ζωγράφο - αν και θα' πρεπε
λόγω επαγγελματισμού, όμως ποτέ δεν υπήρξα αρκετά
επαγγελματίας.









Έτσι λοιπόν,νιώθω πραγματικά ζωγράφος μόνον
τις εποχές εκείνες, τις όχι και τόσο συχνές, που υφαίνω
τους δικούς μου κόσμους στριμωγμένη στην μικρή μου
γωνιά -3τμ όλα κι όλα!- το διαστημόπλοιο...όπως
αποκαλώ τον μικρόκοσμο που με περιβάλλει πίσω
απ' το παραβάν, όπου έχω μετακομίσει το εργαστήριο
τους τελευταίους 7 μήνες.

Διαστημόπλοιο το ονόμασα γιατί σ' αυτή την γωνιά
ταξιδεύω με το καβαλέτο σαν κονσόλα
διακυβέρνησης, σαν πιλοτήριο και σαν οθόνη
ταυτόχρονα, με θέα το διάστημα, μιας και αυτά
που έχω δημιουργήσει τον τελευταίο χρόνο
μ΄αυτό έχουν να κάνουν .
Ανεξάρτητα απ' το κυρίως θέμα, που μπορεί να
είναι ένα πορτραίτο, ένα τοπίο ή κάποιο αντικείμενο,
όλα τους έχουν σαν φόντο Γαλαξίες, αστέρια,
νεφελώματα.....
Τα δημιουργώ και ταξιδεύω σ'αυτά!

Είναι εκπληκτικό πως σ' έναν τόσο μικρό χώρο
μπορούν να γεννηθούν σύμπαντα και
να γεμίσει η ζωή μου μ' άστρα!









Ο Α. όποτε εισβάλλει στο... πιλοτήριο φρίττει:
"Πω, πω χάος!!" θαυμάζει κι απορεί μαζί.

Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι κανένα χάος,
αντιθέτως τα έχω όλα υπό έλεγχο και μάλιστα

πολύ εργονομικά τοποθετημένα, φτάνοντας τα
όλα με το άπλωμα του χεριού!








Τ' αγγελούδια μου...και ο
κόσμος των συμβόλων.

Άγγελοι "οι ελίσσοντες τον
ουρανόν"!

Θα στολίσουν σύντομα
ένα μικρό ιδιωτικό ξωκκλήσι.


Απ' τις πιο ενδιαφέρουσες δουλειές που έχω αναλάβει
επί χρήμασι.






Η Αίθρα!













Το αστροάλογο που ξεκίνησε να υλοποιείται
πριν από ένα μήνα από καθαρά προσωπική
ευχαρίστηση
- πολύς καιρός για ένα έργο για τα
δικά μου δεδομένα!- και δεν λέει να τελειώσει ακόμα.

Όλο την χαϊδεύω, την φωτίζω, την σκιάζω,
φροντίζω την πλούσια χαίτη της
μα δεν αποφασίζω να πω τέλος, είναι έτοιμη....
Όλο και της βρίσκω ψεγάδια.
Ίσως γιατί λατρεύω τ' άλογα, έχω να ζωγραφίσω άλογο
από μικρό παιδί και θέλω να βγεί τέλεια.







'East-west'

(Από τον 'Κήπο των θαυμάτων':
μικρή συλλογή ψηφιακής ζωγραφικής-
ακουαρέλα και ψηφιακή επεξεργασία)






- Ένα από τα πράγματα που μου μαθαίνει η ζωγραφική,
είναι η υπομονή. Ίσως το δυσκολότερο απ' όλα τα
μαθήματα...
Υπομονή και παρατήρηση.
Συνεχής εξέταση, ανάλυση και καταγραφή όσων
απ' αυτά που με περιβάλλουν ελκύουν το ενδιαφέρον μου.
Ένας μηχανισμός που με την πάροδο του χρόνου μπαίνει
σε λειτουργία
αυτόματα πλέον,χωρίς προσπάθεια, σχεδόν
ασυναίσθητα...
Συλλέκτης εικόνων και εντυπώσεων, που υπόκεινται σε
διαδικασία ωρίμανσης και ερχομένου του πληρώματος
του χρόνου, επανεμφανίζονται μέσω του χρωστήρα.

Θα έλεγα πως τελικά δεν είμαι ζωγράφος, ούτε ποιήτρια,
μάλλον
μεταποιήτρια είμαι, με την έννοια πως μεταποιώ
τα ερεθίσματα που παίρνω σε κάτι διαφορετικό.
Περί μεταποίησης πρόκειται της πρώτης ύλης,
είτε μιλάμε για ζωγραφική,είτε για ποίηση,
είτε για οποιαδήποτε άλλη τέχνη.

......................................................................................



Βλέπε σχετικά:

" 5 στιγμές ..."

"Σκέψεις περί ζωγραφικής..."1

"Σκέψεις περί ζωγραφικής..."2

"Μετά τον Παράδεισο"

"Σμίξιμο " (Καλωσόρισμα)

Πτήσεις ...

Monday, April 16, 2007

Απουσία





Στην απουσία σου ζω σαν σ’έρμο σπίτι μέσα
κλειστά παραθυρόφυλλα
αν είναι μέρα ή νύχτα δεν το ξέρω-
θαρρώ πως είναι πάντα νύχτα…

Σκιές που παγιδεύτηκαν εντός του οι αναμνήσεις
στους λερωμένους τοίχους αργοσέρνονται
και στα ταβάνια με τις δυσοίωνες ρωγμές
απειλητικά να χάσκουν- ξεδοντιασμένα στόματα
Xαϊδεύουν τα δώδεκα χέρια χρώματος
-ένα για κάθε μήνα-
χρώματα ξεφτισμένα εδώ κι εκεί
τρύπες στον δυνάστη χρόνο
ανατομία ενός προαναγγελθέντος έρωτος.

Το ξύλινο πάτωμα που τρίζει στο κάθε βήμα μου
πολυκαιρισμένα ξέθωρα τα μισοσαπισμένα του σανίδια
με δυσκολία να κρατούν τα βήματά μου
- φοβάμαι μην βουλιάξω....
μην κατακρημνιστώ
απ’ τον εύθραυστο φλοιό της απαντοχής μου
στην ουτοπία της ελπίδας που καραδοκεί
με τ’αδηφάγο της χαμόγελο στο στόμα

(Το ξύλινο πάτωμα …
- όμορφο κάποτε
όταν άντεχε τους ξέφρενους ρυθμούς μας
τα βράδια των εκστατικών χορών τα γεμάτα αγαλλίαση
και τρυφερή εγκατάλειψη - τ’ αθώα μας βράδια -
κάθε τριγμός του τώρα και μια λέξη
που ειπώθηκε σ' άλλους καιρούς,
μελωδίες και ήχοι που πλημμύρισαν άλλες νύχτες
τυραννικά παραμορφώνει ότι ευλαβικά κατέγραψε ο χρόνος...)

Κι οι πόρτες πάντα μισάνοιχτες σαν να προσμένουν
κάποιο χέρι να τις κλείσει ή να τις ανοίξει διάπλατα
μα δεν υπάρχει κανείς εκτός από μένα
-σκιά κι εγώ μεσ’τις σκιές-
και τα ρεύματα που ορμούν απ’τις χαραμάδες
των σφαλιστών παραθυριών και της βαριάς εξώθυρας
της διπλοκλειδωμένης

μην τύχει και εισβάλλει άξαφνα
εκείνος ο αναπάντεχος εαρινός νοτιάς που κάποτε σάρωσε
γεμάτος υποσχέσεις την γυάλινη ευτυχία μου
θρυμμάτισε τα οικεία όνειρα για να μου φέρει ,λέει, άλλα
παίρνοντας μαζί του της ψυχής μου τα υπάρχοντα
μαζί και ότι γνώριμο ως τότε

ή μην τύχει και γλιστρήσει απρόσκλητο το φως
εκείνο που έλουζε κάποτε τα μαλλιά μου
που άστραψε για λίγο μέσ’ τα μάτια σου
της ψυχής μου ιλαρό απαύγασμα…..
………………………………………………..
και σκορπιστούν σαν φύλλα κίτρινα οι μνήμες.






(Kάθε μέρα κι ένα βήμα πιο κοντά στην μη επιδίωξη,
στην μη προσδοκία.
Κάτι άλλο καινούργιο παίρνει τη θέση τους.
Κάτι άλλο πιο καθαρό,πιο φωτεινό απ' τα σκοτάδια των πόθων
και τις οδύνες της χαμένης εκπλήρωσης...)


Σχετικά:
"Μια άδεια μέρα"

"Το πηγάδι"

"Σιωπή"

"Της Νύχτας"





Deep Forest-Dream ...

Wednesday, April 11, 2007

*Alphacentaurus*

Θες που τα αρχικά του ονόματός μου είναι Α.Κ.

Θες που ο καλός μου φίλος Σ. πάνω σε μια κουβέντα

υπαρξιακής φύσεως,μου είπε χαριτολογώντας:

« - Καλά, εσύ ήρθες σίγουρα απ’ το Άλφα του Κενταύρου!»

-θέλοντας να μου δείξει μάλλον πόσο ufo είμαι-

θες που το ζώδιο κι ο ωροσκόπος μου παραπέμπουν

στον ομώνυμο αστερισμό,

εγώ πάντως το πήρα σοβαρά και είπα να το ψάξω λίγο

παραπάνω, μιας και όταν συσσωρεύονται πολλές

συμπτώσεις γύρω από ένα φαινομενικά τυχαίο σημείο

αυτό μου γίνεται αυτομάτως κόκκινο πανί

και μου είναι αδύνατον ν’ αντισταθώ στην πρόκληση…

Αφού λοιπόν ασχολήθηκα με την μυθολογική πλευρά

του θέματος - βλέπε προηγούμενο άρθρο:

"ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚΑΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑ"

καταπιάστηκα και με την κοσμολογική πλευρά του.

Έτσι, σκέφτηκα να κάνω μια μικρή περιήγηση- ξενάγηση

για όποιον ενδιαφέρεται να γνωρίσει αυτόν τον θαυμάσιο

αστερισμό.


Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ, λοιπόν,

είναι ένας αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα

από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους

αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση.

Είναι μεγάλος νότιος αστερισμός και συνορεύει με 8 άλλους

αστερισμούς, που είναι οι εξής: Ύδρα, Αντλία. Ιστία, Τρόπις,

Μυία, Νότιος Σταυρός, Διαβήτης και Λύκος...

Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται ολόκληρος στο νότιο

ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, ο Κένταυρος είναι σήμερα

ορατός κατά το μεγαλύτερο μέρος του από την Ελλάδα,

τις ανοιξιάτικες νύχτες.

[Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την ονομασία και την
ιστορία του αστερισμού στις παραδόσεις των λαών της
αρχαιότητας βλέπε:
wikipedia ]


Αποτελείται από τρία κύρια συστήματα, κατηγορίας Α:

· ALPHA CENTAURI - ένα πολλαπλό ηλιακό σύστημα

· OMEGA CENTAURI - μια σφαιρική αστρική ομάδα και

· CENTAURUS A - έναν ιδιόμορφο και εκκεντρικό γαλαξία



Αν και όχι τόσο γνωστός όσο ο Σταυρός του Νότου,

ο Κένταυρος ,είναι αναμφίβολα ο πιο εντυπωσιακός νότιος

αστερισμός. Ο ένατος κατά σειρά μεγέθους στον ουρανό,

ενώ περισσότεροι από 100 αστέρες του είναι ορατοί

με γυμνό μάτι!
















Ο ALPHA CENTAURI

είναι το πλησιέστερο στο δικό μας ηλιακό σύστημα

και στο μάτι φαίνεται σαν ένα μόνο αστέρι μεγέθους -0,3,

το τρίτο πιο φωτεινό αστέρι στον ουρανό!

Βρίσκεται σε απόσταση 4,35 ετών φωτός .

Βλέποντάς τον όμως με τηλεσκόπιο χωρίζεται ευκρινώς

σε δύο ξεχωριστούς αστέρες:

1) Τον πρωτεύοντα ALPHA CENTAURI Α, έναν τύπου Γ αστέρα

που είναι σχεδόν πανομοιότυπος με τον δικό μας Ήλιο και έχει

φαινομενικό μέγεθος -0,04. Τον συναντούμε συχνά σαν Rigel Kent

ή Toliman και

2) τον δευτερεύοντα ALPHA CENTAURI Β που είναι ένας τύπου Κ

αστέρας με έντονο πορτοκαλί χρώμα, μεγέθους 1,2 και το όνομα αυτού

Hadar.

Οι δυό μαζί περιστρέφονται ο ένας γύρω απ’ τον άλλο σε έντονα

ελλειπτική τροχιά σε μια περίοδο 80 χρόνων, έχοντας μέση μεταξύ

τους απόσταση 24 AU περίπου όση η απόσταση του Ουρανού από

τον Ήλιο. Φαινομενικά χωρίζονται από 19 arc sec και έτσι

διαχωρίζονται εύκολα με ένα μικρό τηλεσκόπιο .

3) Υπάρχει όμως και ένα τρίτο μέλος του συστήματος, ο ALPHA

CENTAURI C που απέχει 13,000 AU από τον Α και τον Β .

Καθώς είναι κατά πολύ πλησιέστερος σ’ εμάς, σε απόσταση 4,22

ετών φωτός, ονομάζεται Εγγύς Κένταυρος - PROXIMA CENTAURI

και είναι το πλησιέστερο άστρο στο ηλιακό μας σύστημα!

Ο OMEGA CENTAURI

Είναι ο πιο θεαματικός σφαιρικός σχηματισμός στους ουρανούς,

Και στο γυμνό μάτι φαίνεται σαν ένα θολό αστέρι μέγεθους 4.

Αν μετακινηθούμε βόρεια του Hadar -του Β Κένταυρου- κατά 5-10

μοίρες, θα συναντήσουμε δύο αστέρες δευτέρου μεγέθους ,τον Ήτα

και τον Ζήτα Κένταυρο.

Ο OMEGA σχηματίζει ένα σχεδόν ισοσκελές τρίγωνο μ’ αυτούς τους

δύο αστέρες.

Υπολογίζεται πως ο OMEGA αποτελείται κατά προσέγγιση από 10

εκατομύρια αστέρια σε μια έκταση με εμβαδόν περίπου 160 ετών

φωτός!

Βρίσκεται σε απόσταση 17.000ε.φ. με φαινομενική διάμετρο ίση

με αυτήν της Πανσέληνου!

Με μάζα ίση με 5 εκατομμύρια ηλιακές μάζες(!) είναι 10 φορές

μεγαλύτερος από άλλους σφαιροειδής σχηματισμούς του Γαλαξία μας,

όπως ο Μ13 του Ηρακλέους, έχοντας μάζα παρόμοια με αυτήν ενός

μικρού γαλαξία!

Είναι το πιο λαμπερό σφαιρικό σύστημα του Γαλαξία και μπορεί να

συγκριθεί μόνο με τον σχηματισμό G 1 της Ανδρομέδας στην γαλαξιακή

γειτονιά μας.

Ο CENTAURUS A (ο δικός μου Άλφα...)

Είναι μια έντονα φωτεινή πηγή ραδιοσημάτων, ένας μεγάλος λαμπερός

ελλειπτικός γαλαξίας μεγέθους 7, τον οποίο διασχίζει περιμετρικά

ένας ξεχωριστός δακτύλιος αστρικής σκόνης.

Συχνά τον αποκαλούν Peculiar = ιδιόμορφο γαλαξία και είναι απ’ τους

πιο ενδιαφέροντες γαλαξίες που μπορούμε να παρατηρήσουμε.

Ένα πολύ πιθανό σενάριο είναι το ότι μάλλον έχει καταβροχθίσει έναν

τεράστιο σπειροειδή γαλαξία μέσα στα τελευταία δισεκατομμύρια χρόνια!

Η απόσταση μέχρι τον CENTAURUS A (C77) δεν είναι εξακριβωμένη

και υπολογίζεται μεταξύ 10 και 16 εκατομμυρίων ε.φ.!

Σχηματίζει δεξί ορθογώνιο τρίγωνο με τον Ζήτα και τον Ωμέγα

Κένταυρο.

Πρόκειται για έναν απ’ τους μεγαλύτερους, με την μεγαλύτερη

μάζα και πιο λαμπερούς γνωστούς γαλαξίες!

Διαθέτει έναν ενεργό γαλαξιακό πυρήνα μέσα στον οποίο

η αστρική ύλη κατευθύνεται ορμητικά προς το κέντρο μιας

γιγαντιαίας μαύρης τρύπας, με όγκο 100 εκατομμύρια φορές

μεγαλύτερο απ’ αυτόν του Ήλιου!!!













Οι εκτοξεύσεις των στοιχειωδών σωματιδίων (particles) από το

κέντρo της τρύπας, έχουν επιτρέψει τον σχηματισμό δύο τεράστιων

εναποθέσεων ραδιοακτινοβολίας προερχόμενες απ΄την

ραδιακή και πυρηνική ενέργεια των ίδιων των σωματιδίων.

Το γεγονός αυτό είναι που κάνει τον CENTAURUS A μια απ’ τις

ισχυρότερες ραδιοπηγές στον ουράνιο θόλο.









΄Οσο για τον Νότιο Σταυρό πιο γνωστός σαν "Σταυρός

του Νότου",είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά

το 1603 στην Ουρανομετρία και διαχωρίστηκε έτσι από

τον Κένταυρο.

Αποτελεί τον μικρότερο αστερισμό αλλά έναν από τους πιο

ευδιάκριτους. Τρεις πλευρές του περιτριγυρίζονται από

τον αστερισμό του Κενταύρου ενώ προς τα νότια βρίσκεται

ο αστερισμός της Μύγας (Musca)!

Ο Σταυρός του Νότου θεωρούταν αρχικά από τους αρχαίους

Έλληνες τμήμα του Κενταύρου, αλλά ορίστηκε ως ξεχωριστή

ομάδα αστέρων τον 16ο αιώνα μετά την εξερευνητική

αποστολή του Αμέρικο Βεσπούτσι στη Νότια Αμερική το 1501.

Ο Βεσπούτσι χαρτογράφησε τους δυο αστέρες, Άλφα του

Κενταύρου και Βήτα του Κενταύρου, καθώς και τους αστέρες

του Σταυρού του Νότου.

Αν και αυτοί οι αστέρες ήταν γνωστοί στους αρχαίους Έλληνες,

η σταδιακή μετάπτωση τους έχει φέρει χαμηλά κάτω από τον

ορίζοντα της Ευρώπης .



Crux constellationmap.png



"...........................................................
Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
κι ο Σταυρός του Νότου με τα στράλια
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό

Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά
με το παλλινώριο πήρα κάτου
μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου
να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά
............................................................."

Καββαδίας-"Σταυρός του Νότου"



Και μετά απ’ αυτό το συναρπαστικό οδοιπορικό στον
Μεγάκοσμο, όπου τα μεγέθη μέτρησης είναι απλά
ασύλληπτα, δεν μου μένει παρά να επιστρέψω στον
προσωπικό μου μικρόκοσμο με μιαν αίσθηση ασημαντότητας,
σ΄αυτό εδώ το θαυμάσιο πλανητάκι εξόριστο στις εκβολές του
σύμπαντος, νιώθοντας ούτε λίγο ούτε πολύ σαν τον κόκκο
της άμμου σε μια κατά τα άλλα πανέμορφη παραλία,
ή ακόμα καλύτερα σαν στοιχειώδες σωμάτιο χαμένο κάπου
μέσα στο κατά τα άλλα υπέροχο Σύμπαν !

Δεν θα ξεχάσω την εποχή ,γύρω στα 13-14 θα ήμουν, που πήρα
μια γεύση του απείρου κοιτώντας
τον πεντακάθαρο ουρανό
απ’ την πλαγιά κάποιου βουνού που κατασκηνώναμε.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον ουρανό,φυσικά,
μα ήταν η πρώτη φορά
που βίωσα το μέγεθός του.

Η συνειδητοποίηση με χτύπησε σαν κεραυνός,!
Κόπηκε η ανάσα μου και για λίγο ένιωθα ζαλισμένη.

Χρόνια αργότερα, ο ίδιος κεραυνός με ξαναχτύπησε όταν
συνειδητοποίησα πως το ίδιο άπειρο υπάρχει μέσα μας,
εμείς οι ίδιοι είμαστε άπειροι!


Από τότε μέχρι σήμερα, αν και έχω πια συνηθίσει στην ιδέα,
το δέος και ο θαυμασμός για το θαύμα μέσα στο οποίο
υπάρχουμε και υπάρχει εντός μας,δεν έχουν αλλάξει,
ούτε μειωθεί στο ελάχιστο.
Παραμένουν αναλλοίωτα όπως τότε που ήμουν παιδί...
Το ίδιο και ο ενθουσιασμός μου μα και η περιέργεια....






















Αυτό που βλέπουμε εκεί έξω δεν είναι παρά το παρελθόν.

Κάτι που έχει τελειώσει και το έχουμε αφήσει πίσω οριστικά…

ή μας έχει αφήσει αυτό πίσω….

Το παρόν είναι εδώ, σ’ αυτήν τη γη, σ’ αυτόν τον

Χωρόχρονο.

Όσο για το μέλλον....

αυτό θα παραμένει το μεγάλο άγνωστο

και θα βρίσκεται πάντα μπροστά μας.






Starseeds-Regina from the Future


Starseeds - Regina...