"Μικρό αφιέρωμα" (για την "ημέρα..ποιάς γυναίκας;")

Picassos_weeping_woman

"Ευχαριστώ πολύ.... μα δεν γιορτάζω!"
Μ΄ένα λουλούδι κι ένα φιλί πώς να ξεχάσω πως:

Με φωνάζουνε Εύα………

Ελπίδα…

Ελένη…

Με λέν Φατίμα…………

Ζαϊρα………

Σάσκια...

Καρμέλα…….

Με λένε Στέλλα………..

Μαρία…………

και Άννα…………..

στην Καμπούλ με έντυσαν με μπούρκα

τα μαύρα μάτια μου μην δούν

τα χέρια

τα γυμνά μου πόδια

με λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου….

Crossed woman

Στην Αφρική μου έραψαν το στόμα

και την χαρά του έρωτα μου έκοψαν

από τα πόδια ανάμεσα -

τιμωρία!

στης Δύσης με πουλούν

τα σκλαβοπάζαρα

δεμένη απ΄το πόδι μ' αλυσίδα

των ανίερων πόθων τους

φτηνό δοχείο κι αρχαίο νόμισμα

λευκή κι αν είμαι ή κίτρινη

κόκκινη ή μαύρη

όποιας φυλής και όποιας γης

τι σημασία έχει

αν με τη βία σημαδεύουν

το κορμί μου

και την ψυχή μου

την πετάνε στα σκυλιά

τιμή δεν έχω μήτε αξία...

Κι αν
τροφή τα παιδιά μου

στους πολέμους τους πρόσφερα

τον πόνο τους γλύκαινα πάλι

με ένα λόγο

ένα χάδι

μ’ένα κλάμα προσμένοντας

απ΄το αλλού να γυρίσουν

νύχτες χίλιες-ατέλειωτες

με μια ελπίδα στα στήθη

σε θεούς προσευχόμενη

το "μισό" μου που έλειπε

να μου φέρουνε πίσω

είτε πόρνη,εγώ, είτε αγία......