Αύγουστος ΄07



Μικρές σιωπές
απ' τις λέξεις πιο εύηχες



Αύγουστος ΄07



Βαθιές εισπνοές
από μάτια διάπλατα
ως να γιομίσουν χρώματα πάλι...


Αύγουστος ΄07



...ως να εκπνεύσουν
τα χείλη,τα δάκτυλα
του λόγου σχήματα
εικόνες του αόρατου.

Photo:Δειλινά της Αθήνας-by Alpha

Ένα μικρό συλλεκτικό βιβλίο που κλείνει μέσα του
σημάδια στίχων και εικόνων
βγαλμένων απ' το φως και τις σκιές της ζωής
δύο ανθρώπων.
Ένα αναμνηστικό
μιας όμορφης κι ευτυχούς συνάντησης.

Βλέπε:
Αόρατα Τοπία,
>> 2,
Poets
Της ελληνίδας,
>>2

Eσύ

Α! εσύ, εσύ,

Με τα επτά φεγγάρια για προσκέφαλο,

το στέρνο οπού αγκομαχά

η θάλασσα των ταραγμένων ίσκιων

κι όλοι οι άνεμοι να φυσούν ξενιτεμό

σε πλάγιο βλέμμα σκοτεινό,

μικρέ θεέ της άρνησης,

που σ’ έθρεφε κόρφος προσμονής

ως να θεριέψεις

με θυμιάματ’ ακριβά.

Θα περιμένει o λευκός βωμός,

αιώνια ραγισμένη πέτρα,

μες στο μικρό ναό

των πολύχρωμων οραμάτων

και των ανθισμένων επιθυμιών

τον ερχομό της ασημένιας βροχής

σαν από θεού ελεήμονος γόνιμο δάκρυ

να ποτίσει το χώμα ως τα έγκατα

τα δέντρα να καρπίσουν

και τα σώματα.

9έμβρης/'07

Άνοιξες φτερό ελαφρύ
κι απ' της Σελήνης το πίσω σκοτεινό πρόσωπο
ξεπρόβαλες,
μικρέ μου άγγελε,
για να μην μείνει η χαρά μισή
και το ποτήρι της γιορτής
πικρό κρασί γιομάτο!