Tuesday, October 23, 2007



Δύο ριπές


















1.

Πως ράγισαν
τα μάτια μου,
σαν θώρησαν
τ’ ανάγλυφο της μοίρας
πρόσωπό σου
επτασκάλιστο
αρχαίο εικόνισμα,
σε τόπο απόμερο
ιερό
σεργιάνισαν
οπού εθρόιζαν οι σκιές
ριπές ανέμου
ασημόσκονη
στην έρημη πάνω πέτρα,
κομμάτια χίλια!



2.


Ψυχή μου,
αθώα ντύθηκες το όνειρο
εσάρπα διάφανη
ν’ αντιφεγγίζει
κόκκινο,
το δέρμα ν’ ανασαίνει
όλο το φως,
ν’ αναρριγά
στο άγγιγμα
κι ύστερα πάλι ,
σιωπή
-αερικό θα είναι
πλάνητα ανέμου
λογισμός!


8'βρης